Όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα…

Ευρωεκλογές με μεθόδους αποπομπής ψηφοφόρων του 1975;

Ήταν τα χρόνια αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας.

Σχεδόν πριν 50 χρόνια.

Μεταξύ των φοιτητών, τα χρόνια εκείνα, οι πολιτικές και οι ιδεολογικές συζητήσεις κυριαρχούσαν. Η δε αντιπαράθεση φοιτητικών οργανώσεων, στα όργανα και στις συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων, βρισκόταν στην κορύφωσή της.

Στις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων ζητήματα δημοκρατίας, ιδεολογίας, διαδικασίας άγγιζαν τις ευαίσθητες χορδές των φοιτητών.

Οι συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων αντί να διαρκούν μια-δυο ώρες γινόταν «μαραθώνιοι» με παρεμβολές θεμάτων άσχετων με τα φοιτητικά προβλήματα, που κι αυτές διακόπτονταν από ατέρμονες αντιπαραθέσεις «επί της διαδικασίας»…

Εκ πρώτης όψεως φαινόταν πως τα διαδικαστικά ήταν υποθέσεις που αφορούσαν τη βελτίωση του τρόπου λειτουργίας συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων.

Η συμμετοχή όμως σε δύο τρεις συνελεύσεις, παρατηρώντας το τι συνέβαινε, οδηγούσε στο συμπέρασμα πως το «επί της διαδικασίας» και οι άσχετες με τα φοιτητικά ζητήματα παρεμβολές, ήταν θέμα τακτικής.

Οργανωμένα μέλη φοιτητικής παράταξης είχαν διαπιστώσει πως με τις διακοπές διαδικασιών συνελεύσεων, με πρόσχημα τα «επί της διαδικασίας» και προβάλλοντας θέσεις που δεν άγγιζαν μη οργανωμένους φοιτητές σε παρατάξεις με συγκεκριμένες κομματικές συμπάθειες, κούραζαν, απωθούσαν κι έδιωχναν από τις συνελεύσεις μεγάλο αριθμό Ελλήνων φοιτητών. Έτσι πολλοί που δεν άντεχαν να είναι παρατηρητές σε ιδεολογικούς διαξιφισμούς μικροεπιπέδου και χρονοβόρες διαδικασίες, αποχωρούσαν.

Πρώτο λόγο είχαν πάντα φυσικά οι υπεύθυνοι και κομματικά χρησμένοι καθοδηγητές των φοιτητικών οργανώσεων.

Αυτοί «ξέραν» απαρέγκλιτα και τη «γραμμή» και το ιδεολογικό τροπάριο.

Το αποτέλεσμα ήταν στο τέλος μιας συνέλευσης να αναμετρώνται σχεδόν μόνο φοιτητές οργανωμένοι σε φοιτητικές οργανώσεις.

Έτσι μπορούσαν πιο εύκολα οι οργανώσεις, μόνες ή με ευκαιριακές «συμμαχίες», να «περάσουν» ψηφίσματα συμπαράστασης για την Α ή Β πολιτική θέση και ευκολότερα να εκλεγούν στα διοικητικά συμβούλια άτομα με στενούς κομματικούς δεσμούς κι όχι μόνο απλά προσκείμενοι σε κάποιο ιδεολογικό χώρο.

Με την τακτική αυτή ο αρχικός αριθμός των φοιτητών της συνέλευσης μειωνόταν σημαντικά και προς το τέλος των διαδικασιών συμμετείχε στις ψηφοφορίες περίπου το εν τρίτο του αρχικού αριθμού αυτών που προσέρχονταν στη συνέλευση.

Οι «ανεξέλεγκτοι» δεν είχαν πια θέση!

Όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα!

Η «πολιτική» αντιπαράθεση και η τακτική απέδιδε «καρπούς» σε ποσοστά και θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο. Χώρια την προβολή σε προσκείμενα ΜΜΕ των εγκεκριμένων ψηφισμάτων από τη συνέλευση και του ποσοστού που λάμβανε η «τάδε» φοιτητική οργάνωση.

Δύσκολο σήμερα να μην δούμε κάποιες ομοιότητες με το τι συνέβη χθες στις εκλογές για την Ευρωβουλή.

Η αποχή «χτύπησε» το 59,5%! 

Από τους 9.605.244 εκλογείς και ψήφισαν 3.891.466 των εγγεγραμμένων!

Προεκλογικά και στον προεκλογικό αγώνα κυριάρχησαν οι αρχηγοί των κομμάτων που προσδοκούσαν μεγάλο ποσοστό στο αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν ήταν καν υποψήφιοι στην εκλογική διαδικασία. Και αυτοί έφεραν όλο το "βάρος" της ευθύνης για τα θέματα ουσίας που δεν προβλήθηκαν προεκλογικά. Η προώθηση αποπροσανατολισμού από το αντικείμενο το αντικείμενο των εκλογών, κυριάρχησε και επικράτησε στα ΜΜΕ.

Οι κατ' εξοχή υποψήφιοι ελάχιστα εμφανίστηκαν στο προσκήνιο.

Αντί των θεμάτων που αφορούν την ελληνική κοινωνία και πιθανές διεκδικήσεις στο ευρωκοινοβούλιο επικράτησαν προσωπικά και ανούσια θέματα που δεν άγγιξαν τον κόσμο, τον λαό που όλα τα κόμματα έχουν σαν εικονοστάσι.

Και ο λαός τους απαξίωσε!

Δεν πήγε να ψηφίσει.

Δεν έφυγε!

Τον έδιωξαν!

Οπότε βολικά έγινε το «μοίρασμα» επί των ψηφισάντων, με αναλογίες του 100% στο 40%!!!

Έτσι το μοντέλο της Δημοκρατίας μας σταδιακά εκφυλίζεται.

Η «άκρα δεξιά» ανεβαίνει και τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» ανησυχούν, κινδυνολογούν ή περιμένουν το «σωτήρα» που θα ανατρέψει την όλη κατάσταση.

Τα λάθη αλλότρια!

Ανδρέας Μπούκας