Λέγεται πως στην Ελλάδα είναι κανείς ό,τι δηλώσει…

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα σχετικά με το «Αλεξάνδρειο».

Αν και η πινακίδα δίπλα στην είσοδο αναγράφει «Ωράριο λειτουργίας: καθημερινά 9.00–15.00», η αυλόπορτα παραμένει σχεδόν μόνιμα κλειδωμένη. Οι επισκέπτες που επιχειρούν να εισέλθουν διαπιστώνουν ότι η πρόσβαση είναι αδύνατη, εκτός εάν θέλουν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους στην… ακροβασία και να πηδήξουν τον φράχτη.

Τοποθετείται δηλαδή μια πινακίδα και «ισχύει» για ενδιαφερόμενους που βρίσκονται μακριά και ίσως αδαείς ες αεί βασιζόμενοι σε ό,τι διαβάζουν στα ΜΜΕ.

Η εικόνα αυτή δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το αν ο χώρος λειτουργεί πράγματι ή αν το «ωράριο λειτουργίας» απευθύνεται μόνο στους περιστασιακούς «επίσημους» επισκέπτες. Παρότι που κατά καιρούς υπάρχουν αναφορές ότι ο φορέας «παραμένει ενεργός», στην πράξη φαίνεται να παραμένει κλειστός για το κοινό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο χώρος ανοίγει περιστασιακά για «επίσημους» επισκέπτες, φωτογραφήσεις ή την έκδοση Δελτίων Τύπου, τα οποία συχνά αφορούν παλαιότερες εκδηλώσεις χωρίς σαφείς ημερομηνίες τέλεσης ή τεκμηρίωση. Στις ανακοινώσεις αυτές, η προβολή του προέδρου της Εκτελεστικής Γραμματείας φαίνεται να υπερισχύει των σκοπών και των δράσεων του φορέα.

Ο εν λόγω οργανισμός παρουσιάζεται ως «Διεθνές Ίδρυμα», ωστόσο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πρόκειται για νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου — δηλαδή, στην πράξη, για ένα σωματείο ή μια «Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ)». Όπως αναφέρεται στο καταστατικό του, σκοπός της είναι «η προώθηση της μελέτης του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου»!

Η ΜΚΟ διαθέτει ένα εντυπωσιακό τριώροφο μέγαρο, συνολικής επιφάνειας περίπου 1.200 τ.μ., το οποίο περιβάλλεται από έκταση 60 στρεμμάτων, που έχει παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο. Παρά ταύτα, η χρήση του χώρου δεν φαίνεται να συνδέεται με την υλοποίηση δράσεων που αφορούν τους σκοπούς και το αντικείμενο του φορέα.

Αντίθετα, το ακίνητο και η δραστηριότητα της Εκτελεστικής Γραμματείας φαίνεται να έχουν περιοριστεί σε πεδίο προβολής του προέδρου της, με περιορισμένη συμμετοχή του κοινού ή ουσιαστικές επιστημονικές ή πολιτιστικές δράσεις.

Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν οι τοπικές αρχές γνωρίζουν την κατάσταση αυτή και ποια στάση σκοπεύουν να τηρήσουν απέναντι στη μακροχρόνια αδράνεια ενός οργανισμού που έχει στη διάθεσή του δημόσια περιουσία και προβάλλεται ως θεσμός πολιτισμού.

Α. Βασιλάτου